European Resuscitation Council (ERC)^​1​ tarafından yayınlanan kılavuzdaki Pediyatrik Yaşam Desteği bölümünü hem temel hem ileri yaşam desteği olarak geniş bir şekilde özetlemeye çalıştım. Keyifli okumalar…

Bu kılavuzdaki 2015 kılavuzundan farklılıklar şunlardır

• Bu kılavuz yenidoğan hariç 0-18 yaş arası uygulanabilir. Yetişkin görünen hastalar, yetişkin gibi tedavi edilebilir.
• Oksijen tedavisi SpO2 % 94-98 olacak şekilde titre edilmelidir. SpO2’nin (veya PaO2) ölçülmesinin imkansız olduğu dolaşım / solunum yetmezliği belirtileri olan çocuklarda titrasyon mümkün olana kadar, yüksek akışlı oksijene başlanmalıdır.
• Dolaşım yetmezliği olan çocuklar için kez 10 ml / kg sıvı bolusu verilmelidir (birden fazla verilebilir). Aşırı sıvı yüklenmesini önlemek için her bolustan sonra yeniden değerlendirilmelidir. Vazoaktif ilaçlara erken başlanmalIdır. Hemorajik şok durumunda kristaloid SIVILAR sınırlanmalı ve mümkün olan en kısa sürede kan ürünlerini (tam kan veya plazma ve trombosit içeren kırmızı küreler) verilmelidir.
• Pediyatrik temel yaşam desteği konusunda eğitim almış herhangi bir kişi, pediatrik temel yaşam desteği (PTYD) algoritmasını kullanmalıdır.
• PTYD sağlayıcıları, 5 kurtarma nefesinin hemen ardından göğüs kompresyonlarına dolaşım bulguları saptanana kadar devam etmelidir. Tek kurtarıcılar devam etmeden önce yardım çağırmalıdır (hoparlör-telefon). Ani şahitli kollaps durumunda, doğrudan erişilebilir bi konumdaysa otomatik eksternal defibrilatör (AED) uygulamaya da çalışmalıdırlar. Telefonları ulaşılabilir konumda değilse, CPR’yi kesintiye uğratmadan önce 1 dakika CPR yapmaları gerekir.
• Tek bir PTYD eğitimli sağlayıcı tercihen bebeğin göğüs kompresyonu için iki başparmak tekniği kullanmalıdır.
• Bu kılavuzda pediatrik ileri yaşam desteği (PİYD) sağlayıcıları için, geri döndürülebilir nedenleri aktif olarak araştırmanın (ve tedavi etmenin) önemini daha da fazla vurgulanıyor.
• 2 kişilik CPR uygulama sırasında balon valf maske (BVM), soluınum desteği için ilk tercihtir. Sadece bir hasta entübe edilirse, asenkron ventilasyon yapılmasını ve bunun yaşa uygun bir hızda (dakikada 10-25) yapılmasını tavsiye ediliyor.
• PİYD sağlayıcıları, şüphe varsa ritmin şoklanabilir olduğunu düşünmelidir.

Ağır hasta veya yaralı çocuğun değerlendirilmesi

ABCDE yaklaşımını izleyin. Anormallikler tespit edildikçe değerlendirmenin her aşamasında gerekli müdahaleleri gerçekleştirin. Herhangi bir müdahaleden sonra veya şüphe duyduğunuzda değerlendirmenizi tekrarlayın.

• A Airway/Havayolu: Hava yolu açıklığı oluştur ve sürdür.
• B Breathing/Solunum: – Solunum sayısı, solunum iş yükü (retraksiyon, hırıltı), tidal hacim (TV) – klinik olarak  (göğüs ekspansiyonu; ağlama kalitesi), oskültasyon, Oksijenasyon (renk, nabız oksimetresi).
• C Circulation/Dolaşım: Nabız hızı, kapiller geri dolum süresi, idrar çıkışı, bilinç seviyesi, jugüler venler, kan basıncı, seri laktat ölçümleri, kardiyak ultrason
• D Disability/ Kısa nörolojik değerlendirme: AVPU skorunda P veya daha düşük skorlar, Glasgow motor skoru 4 ve total Glasgow koma skoru 8 veya daha düşük olan hastalar hava yolu reflekslerinin korunmasının muhtemel olmadığı bir bilinç seviyesini tanımlar.

Solunum yetmezliğinin yönetimi: (AB)

• Çoğu hava yolu prosedürü aerosol oluşturucu olarak kabul edilir ve bu nedenle, bulaşıcı olduğu varsayılan hastalıklar durumunda uygun (riske göre ayarlanmış) kişisel koruyucu ekipmanı (PPE) gerektirir.
  • Hava yolunu açın ve açık tutmaya çalışın
  • Yeterli baş ve vücut pozisyonu
  • Baş geri-çene yukarı veya çene itme
  • Salgıları dikkatlice aspire edin
•  Uyanık çocuklar muhtemelen kendi optimal pozisyonlarını alacaklardır.
  • Öğürme refleksi olmayan bilinçsiz çocukta orofaringeal hava yolunu düşünün.
• Trakeostomili çocuklarda trakeostomi tüpünün açıklığını kontrol edin ve gerekirse aspire edin. Aspirasyon ile çözülemeyen şüpheli tıkanma durumunda, hemen trakeostomi tüpünü çıkarın ve yenisini takın.
• Yarı bilinçli çocukta nazofarengeal hava yolunu düşünün
• Oksijenasyonu desteklemek için ek oksijen ve / veya PEEP düşünün.
  • SpO 2’yi (PaO ₂ ) doğru bir şekilde ölçmenin mümkün olduğu yerlerde SpO ₂ < % 94 ise oksijen tedavisine başlayın. Hedef, çok az ek FiO₂ ile % 94 veya üzerinde bir SpO₂‘ye ulaşmaktır. % 100’lük sürekli SpO₂’den genellikle kaçınılmalıdır Hipoksemi veya şok belirtileri olmayan veya acil riski olmayan çocuklarda önleyici oksijen tedavisi vermeyin.
  • SpO2 veya PaO2’yi doğru bir şekilde ölçmenin imkansız olduğu durumlarda dolaşım veya solunum yetmezliğinin klinik belirtilerine dayalı olarak yüksek FiO2’de oksijen tedavisine başlayın ve SpO2 ve / veya PaO2 kullanılabilir hale gelir gelmez oksijen tedavisini titre edin.
  • Hipoksemik çocuklarda, yüksek PEEP (> 10 cmH2O) ve standart optimizasyon önlemlerine rağmen, permisif hipoksemiyi düşünün (Oksijenasyon hedefi % 88-92’ye düşürüldü).
• Ventilasyonu desteklemek için solunum hızını (ve ekspiratuar süreyi) ve / veya tidal volümü yaşa göre ayarlayın.
  • Diğerlerinin yanı sıra fizyolojik ve aparatta ölü alanlarını da dikkate alarak (özellikle küçük çocuklarda) 6 ila 8 ml / kg (ideal vücut ağırlığı) değerinde bir tidal volüm kullanın.
  • Akut akciğer hasarında, permisif hiperkapniyi (pH> 7,2) göz önünde bulundurun, böylece aşırı agresif ventilasyondan kaçının
• BMV ventilasyonu desteklemek için önerilen ilk seçenek yöntemdir.
  • Doğru bir kafa pozisyonu, uygun maske boyutu ve maske ile yüz arasında uygun bir temas sağlayın.
  • Yaşa uygun büyüklükte bir BVM kullanın.
  • Yeterli TV sağlamak için inspiratuar süre yeterince uzun olmalıdır (yaklaşık 1 sn); hiperinflasyondan kaçının
  • BMV’nin oksijenasyonu ve / veya ventilasyonu iyileştirmediği veya uzamasının beklendiği durumlarda erken supraglottik hava yolu veya trakeal tüp yerleştirmeyi düşünün.
• Trakeal entübasyon sadece yetkin bir sağlayıcı tarafından, iyi tanımlanmış bir prosedür izlenerek, gerekli malzeme ve ilaçlara sahip olarak yapılmalıdır
  • PİYD için kaflı trakeal tüpler kullanın (belki küçük bebekler için hariç). Kaf şişirme basıncını izleyin ve bunu üreticinin önerilerine göre sınırlayın.
  • Kardiyorespiratuvar arrest olmadıkları sürece tüm çocuklarda entübasyonu kolaylaştırmak ve müteakip analgosedasyonu sağlamak için uygun ilaçları kullanın.
• Supraglottik airwayler – SGA’lar (I-gel, LMA gibi) hava yolunu aspirasyondan tamamen korumasa da, hava yolu kontrolü ve ventilasyon sağlamanın alternatif bir yolu olabilir

Dolaşım yetmezliği

Dolaşım yetmezliği olan bir çocuğun tedavisi, etiyoloji, patofizyoloji, yaş, bağlam, komorbiditeler ve mevcut kaynaklar göz önünde bulundurularak kişiye göre düzenlenmelidir. Kompanse bir durumdan dekompansasyona geçiş hızlı olabilir ve öngörülemez.

Damar yolu:

• Periferik venler, vasküler erişim için ilk tercihtir. Acil bir durumda, yerleştirme süresini en fazla 5 dakika (2 deneme) ile sınırlamalıdır.
• Bebekler ve çocuklar için birincil kurtarma alternatifi intraosseöz (IO) erişimdir. Tüm PİYD sağlayıcıları, IO erişim konusunda yetkin olmalı ve ortamlarında kullanılan farklı cihazlarda düzenli olarak yeniden eğitim almalıdır. Komada olmadıkça her çocukta uygun analjezi sağlanmalıdır.

Sıvı tedavisi:

• Şok olduğu fark edilen çocuklarda erken dönemde (bir veya daha fazla kes) 10 ml / kg sıvı bolusu verilmelidir. (Septik) şok tedavisinin ilk saatinde 40-60 ml/kg’a kadar tekrarlanan sıvı bolusları gerekebilir.
• Her bolustan sonra hasta yeniden değerlendirilmelidir.
• Tekrarlanan sıvı bolusları gereken durumlarda erken dönemde vazoaktif ilaçları ve solunum desteğini düşünün.
• Sıvı bolusu için ilk seçenek dengeli kristaloidlerdir. Mevcut değilse normal salin kabul edilebilir bir alternatiftir.
• Hemorajik şok durumlarında kristaloid bolusları minimumda tutun (max 20 ml/kg)
• Şiddetli travmadan sonra transfüzyon gerektiren tüm çocuklara, yaralanmadan sonraki ilk 3 saat içinde (mümkün olan en kısa sürede) traneksamik asit (TxA) verin. 15-20 mg/kg (maks. 1 g) yükleme dozu, ardından en az 8 saat veya kanama durana kadar 2 mg/kg / saat (maks. 1 g) infüzyon kullanın.
• Vazoaktif / İnotropik ilaçlar:
• Birden fazla sıvı bolusundan sonra klinik durumda iyileşme olmadığında, dolaşım yetmezliği olan çocuklarda, merkezi veya periferik damar yoluyla sürekli infüzyon şeklinde vazoaktif ilaçlara erken başlayın.
• İlk basamak inokonstriktör olarak noradrenalin veya adrenalin, birinci basamak inodilatörler olarak dobutamin veya milrinon seçilmelidir.

Nörolojik ve diğer tıbbi acil durumların yönetimi

Prognoz ikincil yaralanmalar nedeniyle kötüleşebileceğinden ötürü nörolojik acil durumlar çabucak teşhis ve tedavi edilmelidir.

Pediatrik Temel Yaşam Desteği

• Kurtarıcı ve çocuğun güvenliğini sağlayın. Sözlü ve dokunsal uyarılara yanıt olup olmadığını kontrol edin. Çevredekilerden yardım isteyin.
• Çocuk yanıt vermezse, hava yolunu açın ve nefesi 10 saniyeden uzun olmamak üzere değerlendirin.
  • Head tilt chin lift manevrası ile ile hava yolunu açmada zorluk çekiyorsanız özellikle travma vakalarında jaw trust uygulayın. Gerekirse, hava yolu açılana kadar her seferinde az miktarda baş eğimi ekleyin.
  • Kardiyak arrestten sonraki ilk birkaç dakika içinde, bir çocuk yavaş ve seyrek olarak nefes alıyor olabilir. Nefes almanın normal olup olmadığı konusunda herhangi bir şüpheniz varsa, normal değilmiş gibi davranın.
  • Solunum eforuna bakın, burundan ve/veya ağızdan havanın hareketini dinleyin ve hissedin. Efor varsa ama hava hareketi yoksa hava yolu açık değildir.
  • Birden fazla kurtarıcının olduğu durumlarda, ikinci bir kurtarıcı tercihen bir cep telefonunun hoparlör işlevini kullanarak 112’yi aramalıdır.

• Yanıtsız çocukta solunum yoksa veya anormal ise: İlk önce beş kurtarma nefesi verin.
  • Bebekler için başın nötr bir pozisyonda olduğundan emin olun. Daha büyük çocuklarda, başın daha fazla ekstansiyonu gerekecektir.
  • Yaklaşık 1 saniye boyunca çocuğun ağzına (veya bebeğin ağzına ve burnuna) göğsün gözle görülür yükselecek şekilde düzenli olarak soluk verin.
  • Etkili bir nefes elde etmekte güçlük çekiyorsanız, hava yolu tıkanmış olabilir
    • Parmakla ağız içini süpürme yapmayın.
    • Kafayı yeniden konumlandırın veya hava yolu açma yöntemini ayarlayın.
  • Etkili nefes için beş adede kadar girişimde bulunun, yine de başarısız olunursa, göğüs kompresyonlarına geçin
  • Tek kurtarıcı varsa ve cep telefonu yanındaysa, ilk kurtarma nefeslerinin hemen ardından yardım çağırmalıdır (ve hoparlör işlevini etkinleştirmelidir). Halihazırda mevcut bir telefon yoksa, çocuğu terk etmeden önce 1 dakika CPR uygulamalıdır.
  • Kurtarıcıların ventilasyonlara başlayamadığı veya başlama konusunda isteksiz olduğu durumlarda göğüs kompresyonlarına devam etmelidir.

• Net dolaşım belirtileri (hareket, öksürük gibi) yoksa, hemen 15 göğüs kompresyona başlayın.
  • Hız: Hem bebekler hem de çocuklar için 100-120 dk
  • Derinlik: göğsün ön-arka boyutunun en az üçte biri kadar sternumun alt yarısına bastırın. Kompresyonlar hiçbir zaman 6 cm’lik yetişkin limitinden (yaklaşık bir yetişkin baş parmağının uzunluğu) daha derin olmamalıdır.
  • Geri dönüş: Kompresyonlar arasında tüm basıncı serbest bırakın ve tam göğüs geri tepmesine izin verin.

• Bebeklerde göğüs kompresyonu için tercihen iki başparmak tekniğini kullanın. Mümkünse, sert bir yüzey üzerinde kompresyon uygulayın. Çocuğu ancak belirgin şekilde daha iyi CPR koşulları (yüzey, erişilebilirlik) sağlanacaksa hareket ettirin. Giysileri yalnızca göğüs kompresyonlarını ciddi şekilde engelliyorlarsa çıkarın.
• 1 yaşından büyük çocuklarda, boyuta ve el açıklığına bağlı olarak tek el veya iki el tekniğini kullanın. Tek el tekniğinin kullanılması durumunda, diğer el hava yolunu koruyacak şekilde (veya kompresyon kolunu dirsekte stabilize edecek) şekilde konumlandırılabilir.

• 15 kompresyondan sonra, 2 kurtarma nefesi takip etmeli ve sonra değişmelidir (15:2 döngüsü). Net dolaşım belirtileri (hareket, öksürük) yoksa veya KPR yapamayacak şekilde yorulmadığınız sürece KPR’yi hiçbir zaman kesmeyin. İki veya daha fazla kurtarıcı, göğüs kompresyonu uygulayıcısını sık sık değiştirmeli ve yorgunluğu önlemek için ellerini (el kompresyonu, üstteki el) veya tekniği (1-2 el) değiştirmelidir.

• Net yaşam belirtilerinin olması ancak çocuğun bilincinin gelmemesi ve normal nefes almaması durumunda, yaşına uygun hızda ventilasyonu desteklemeye devam edin

Otomatik harici defibrilatör (AED) kullanımı

• Kardiyak arrest olan çocuklarda, tek kurtarıcı yukarıda açıklandığı gibi derhal KPR’ye başlamalıdır. Ani-tanıklı kollaps gibi birincil şok verilebilir ritim olasılığının çok yüksek olduğu durumlarda, doğrudan erişilebilirse, hızlı bir şekilde AED uygulayabilir. Birden fazla kurtarıcının olması durumunda, ikinci bir kurtarıcı derhal yardım çağıracak ve ardından AED uygulamalıdır.
• AED uygularken göğüs kompresyonları kesintisi en aza indirgenmelidir.
• Mümkünse, bebeklerde ve 8 yaşın altındaki çocuklarda pediatrik bir AED kullanın. Böyle bir durum yoksa her yaş için standart bir AED kullanın.

Pediatrik Yabancı Cisim Aspirasyonu

• Solunum semptomlarının başlangıcı (öksürme, öğürme, stridor, sıkıntı) çok ani olduğunda ve başka hastalık belirtisi olmadığında – tanıksız ise – yabanci cisim aspirasyonundan şüphelenin
• Çocuk etkili bir şekilde öksürdüğü müddetçe manevraya gerek yoktur. Çocuğu öksürmeye teşvik edin ve çocuğun durumunu izlemeye devam edin.
• Çocuğun öksürüğü etkisizse (azalan bilinç, sessiz öksürük, nefes alamama veya ses çıkaramama, siyanoz), yardım isteyin ve çocuğun bilinç düzeyini belirleyin. İkinci bir kurtarıcı 112’yi tercihen cep telefonuyla aramalıdır (hoparlör işlevi). Tek bir eğitimli kurtarıcı var ise ilk olarak kurtarma manevralarına devam etmelidir.
• Çocuk hala bilinci yerinde ise ancak etkisiz öksürüğü varsa sırtına vurun. Sırt darbeleri etkili olmazsa bebeklere göğüs ve çocuklara abdominal bası uygulayın.
• Yabancı cisim başarıyla atılırsa çocuğun klinik durumunu değerlendirin. Herhangi bir şüphe varsa veya mağdur abdominal bası ile müdahale edilmişse acil tıbbi takip zorunludur.
• Yabancı cisim aspire eden çocuk bilinçsiz hale gelirse PTYD algoritmasına göre devam edin. Yetkin kurtarıcılar yabancı cismi çıkarmak için Magill forseps kullanımını düşünmelidir.

Pediatrik İleri Yaşam Desteği

• ALS bir ekip aktivitesidir
• Kardiyak arrest hastalarına PTYD’ne başlayın ve/veya devam edin.
• Yeterli solunum desteğine rağmen çok düşük perfüzyon belirtileri olan bradikardik çocuklarda da KPR’ye başlayın.
• Mümkün olan en kısa sürede kardiyak izleme uygulayın. Ritmin şoklanabilir olup olmadığına karar verin.
• Şoklanamayan ritimler, nabızsız elektriksel aktivite (NEA), bradikardi ve asistoldür. Bradikardi (dakikada < 60) hipoksi veya iskeminin bir sonucuysa, tespit edilebilir bir nabız olsa bile CPR gereklidir.
  • Yaşam belirtilerinin yokluğunda, yüksek kaliteli CPR sağlamaya devam edin. Damar yolu açın ve mümkün olan en kısa sürede adrenalin IV (10 mcg / kg, maks. 1 mg) verin. İlaç verilmesini kolaylaştırmak için daha sonra damar yolunda hızlı mayi verin. Adrenalini her 3-5 dakikada bir tekrarlayın. IV erişimi elde etmenin zor olması muhtemel durumlarda, derhal IO erişimi sağlayın.

• Şoklanabilir ritimler; nabızsız ventriküler taşikardi (pVT) ve ventriküler fibrilasyondur (VF). Tespit edilir edilmez, defibrilasyon derhal denenmelidir (EKG genişliği ne olursa olsun). Şüpheniz varsa, ritmin şoklanabilir olduğunu düşünün.
  • Kendinden yapışkanlı ped kullanıyorsanız, defibrilatör şarj olurken göğüs kompresyonlarına devam edin. Şarj edildikten sonra göğüs kompresyonlarını duraklatın ve tüm kurtarıcıların çocuktan uzaklaşmasını sağlayın. Göğüs kompresyonlarının durdurulması ile şokun verilmesi arasındaki gecikmeyi en aza indirin (<5 sn). şok verin (4J/kg) ve hemen CPR’a devam edin. Kalp ritmini her 2 dakikada bir (son şoktan sonra) yeniden değerlendirin ve şoklanabilir ritim devam ediyorsa başka bir şok (4 J/kg) verin. Üçüncü şoktan hemen sonra adrenalin (10 mcg/kg, maks. 1 mg) ve amiodaron (5 mg/kg, maks. 300 mg) IV/IO verin. Her ilaçtan sonra damar yolunda hızlı mayi verin. Lidokain IV (1 mg/kg), yetkin sağlayıcılar tarafından amiodaron’a alternatif olarak kullanılabilir. 5. şoktan sonra eğer hala şok edilebilir bir ritm devam ediyorsa, ikinci doz adrenalin (10 mcg/kg, maks. 1 mg) ve amiodaron (5 mg/kg, maks. 150 mg) verin. Adrenalin verildikten sonra her 3-5 dakikada bir tekrarlanmalıdır.

PİYD – Defibrilasyon

Manuel defibrilasyon, İYD için önerilen yöntemdir ancak mevcut değilse alternatif olarak AED kullanılabilir.

• Şoklar için standart enerji dozu olarak 4 J/kg kullanın. Yetişkinler için önerilenden daha yüksek dozların kullanılmaması mantıklı görünmektedir (defibrilatör tipine bağlı olarak 120-200 J). Arttırılmış dozları düşünün – adım adım 8 J/kg’ye ve maks. 360 J
• Kendinden yapışkanlı pedler aracılığıyla defibrilasyon standart hale gelmiştir. Mevcut değilse kaşıkların kullanımı (önceden oluşturulmuş jel pedler ile) hala kabul edilebilir bir yöntemdir. Pedler antero-lateral (AL) veya antero-posterior (AP) pozisyonda konumlandırılmalıdır. Şarj arkı oluşturacağından pedler arasında temastan kaçının.
  • AL pozisyonunda, bir ped sağ klavikulanın altına ve diğeri sol koltuk altına yerleştirilir. AP pozisyonunda, ön ped göğüs kafesinin hemen soluna göğüs ortasına ve sırtın ortasına kürek kemiği arasına yerleştirilir.

PİYD – Oksijenasyon ve Ventilasyon

• Yüksek konsantrasyonda %100 oksijen kullanarak BMV ile ventile edin. KPR sırasında FiO2 titre etmeyin.
  • Nakil veya uzun süreli resüsitasyon sırasında KPR’nin beklendiği ve yetkin bir sağlayıcının mevcut olduğu durumlarda ileri bir hava yolu (TT, SGA) düşünün. BMV ile havalandırmanın imkansız olduğu durumlarda yine ileri bir hava yolu düşünün. İleri hava yolu kullanılırken ETCO 2 izlemesini kullanın.
  • Daima hiperventilasyondan kaçının. Bununla birlikte, göğüs kompresyonları sırasında akciğer havalanmasının yeterli olmasına da dikkat edin.

• TT yoluyla solutulan hastalarda ventilasyon asenkron olabilir. Bu durumda ventilasyon, yaş için normal hızın alt sınırına yaklaşmalıdır (yenidoğan 25/dakika, >1yaş 20/dakika, >8 yaş15/dakika, >12 yaş 10/dakika)
• Mekanik ventilatöre bağlı çocuklarda ya ventilatörün bağlantısını kesin ve BVM ile ventilasyon yapın ya da mekanik ventilatör ile ventilasyona devam edin. İkinci durumda ventilatörün, tetikleyiciler ve limitlerin devre dışı bırakıldığı hacim kontrollü modda olduğundan ve ventilasyon hızı, TV ve FiO2’nin KPR için uygun olduğundan emin olun. CPR sırasında herhangi bir spesifik PEEP düzeyini destekleyen hiçbir kanıt yoktur. Ventilatör disfonksiyonunun kendisi kardiyak arrestin bir nedeni olabilir
• Sürdürülebilir bir ROSC gerçekleştiğinde, FiO2’yi % 94-98’lik bir SpO2’ye titre edin.

PİYD – Ölçülebilir Faktörler

• TT ile ventilasyonda kapnografi zorunludur. Bununla birlikte, selektif bronşiyal entübasyonun tanımlanmasına izin vermez. CPR
• ETCO₂ değerleri pediyatrik ALS sırasında kalite indikatörü veya hedef olarak veya KPR için bir endikasyon olarak kullanılmamalıdır.
• İnvazif kan basıncı, yalnızca bir arteriyel damar yolunun mevcut olduğu, hastane içi kardiyka arrest çocuklar için yetkin sağlayıcılar tarafından pediatrik İYD sırasında bir hedef olarak düşünülmelidi
• Hasta başında ultrason, CA’nın geri döndürülebilir nedenlerini belirlemek için yetkin sağlayıcılar tarafından kullanılabilir
• Hasta başı serum değerleri (örneğin potasyum, laktat, glikoz) kardiyak arrestin geri dönüştürülebilir nedenlerini tanımlamak için kullanılabilir, ancak prognoz için kullanılmamalıdır.

Geri Döndürülebilir Nedenler

• CPR sırasında herhangi bir geri döndürülebilir nedenin erken tespiti ve uygun tedavisi tüm İYD sağlayıcıları için bir önceliktir.
• “4H4T” kullanın: Hipoksi, Hipovolemi, Hipo- veya hiper-kalemi/kalsemi/magnezemi ve hipoglisemi, Hipo/hipertermi, Tansiyon pnömotoraks, Tamponat, Tromboz (Kardiyak – Pulmoner), Toksik Ajanlar

Travmatik Kardiyak Arrest

• Travmatik kardiyak arrest (TKA) durumunda, pediatrik TKA’nın geri döndürülebilir nedenlerinden herhangi birini araştırırken ve tedavi ederken standart KPR’yi başlatın:
  • Oksijen ile hava yolu açılması ve ventilasyon
  • Ekstremitelerde kan kaybına neden olan yaralanmalarda turnikelerin kullanımı dahil dış kanama kontrolü
  • Tüp torakostomi (veya iğne torakosentezi)
  • IO/IV erişimi ve sıvı resüsitasyonu (mümkünse tam kan veya kan ürünleri ile) ve ayrıca künt travmada pelvik sabitleyicinin kullanılması.
• Mevcut personel ve prosedürlere bağlı olarak bu müdahaleler ile eş zamanlı olarak göğüs kompresyonları yapılmalıdır. Yaralanma mekanizmasına bağlı olarak, geri döndürülebilir nedenlerin düzeltilmesi adrenalin uygulamasından önce gelebilir.

Hipotermik Arrest

• Hipotermi için standart pediatrik İYD eylemlerini uygulayın. Tüm kardiyak arrest hastaları için standart KPR başlatın. Sürekli KPR mümkün değilse ve çocuk derin hipotermik ise (<28 ^o C) gecikmiş veya aralıklı KPR yapmayı düşünün

Post-Resüsitasyon Bakım

• Hemodinamik: ROSC sonrası hipotansiyondan kaçının (yani MAP < yaş için 5. persentil). Klinik belirtiler, serum laktat ve / veya kalp debisi ölçümlerini hesaba katarak p50’de veya üzerinde bir kan basıncı hedefleyin. Bunu başarmak için gerekli minimum dozlarda parenteral sıvı ve vazoaktif ilaç kullanın. Tüm müdahaleleri izleyin ve çocuğun fizyolojik tepkilerine sürekli olarak uyum sağlayın.
• Ventilasyon: Normal bir PaCO2 elde etmek için çocuğun yaşına göre normal bir solunum hızı ve hacmi sağlayın . Hem hipokarbi hem de hiperkarbiden kaçınmaya çalışın
• Oksijenasyon: Normoksemi elde etmek için FiO2’yi titre edin veya arteriyel kan gazı yoksa SpO2’yi% 94-98 aralığında tutun.
• Hedefe Yönelik Ateş Tedavisi: Ateşi önleyin (<37,5 ^o ), örneğin harici soğutma yoluyla belirli bir sıcaklığı koruyun.
• Glukoz kontrolü: Kan şekerini izleyin ve hem hipo hem de hiperglisemiden kaçının.