Minör kafa travması olan <2 çocuklarda klinik olarak önemli olan beyin yaralanması prevalansı daha büyük çocuklaradakine benzer  şekilde %<1’dir. Bu durum mental durum değişikliği olduğunda (%4) ya da klinik olarak kırık şüphesi varlığında (%3,6) artmaktadır. 10.000’den fazla hastada yapılan PECARN çalışmasında değerlendirme kriterleri olarak normal mental durum, frontal dışında skalp hematomunun olmaması, bilinç kaybı olmaması, yaralanma mekanizmasının şiddetli olmaması, palpe edilebilen kafatası kırığını olmaması ve ailesine göre normal davranıyor olması kullanıldığında TBY için negatif prediktif değer %100, duyarlılık %100 olduğu gösterilmiş. Bununla birlikte çok küçük çocuklarda hangi klinik bulguların mental durum değişikliğini gösterdiğiyle ilgili belirsizlikler bulunmaktadır.

Çok küçük çocuklarda yaralanma paternleri de büyük çocuklardan farklıdır. Kalvarial kırıkları daha sık görülür. Bu hastalarda immatür beyaz cevher varlığı ve kaza dışı travma olasılığının yüksekliği nedeniyle aksonal yaralanma daha sıktır. Bu tür yaralanmalar BT’de miyelinize olmamış beyaz cevherde ödem bulgularının silik olması nedeniyle belirlenememektedir. Bu durumların gösterilmesinde MR daha önemli bir yere sahiptir. Bunun yanı sıra eğer nörolojik belirtiler mevcutsa bu tür yaralanmalarda birincil yöntem olan BT  görüntüleme yapılmalı, MR için vakit kaybedilmemelidir.

Nörolojik Belirti ve Semptomların Olduğu Minör Kafa Yaralanması ya da Orta-Ağır Kafa Yaralanması

Mental durum değişiklikleri veya klinik bulguları olan çocuklarda minör travma nedeniyle intrakranial yaralanma riski artmaktadır. Orta ve ağır kafa yaralanması genellikle posttravmatik mental durum değişikliğiyle ilişkilidir. Her ne kadar görülme sıklığı düşük ve yapılan çalışma sayısı az olsa da düşük GKS tespit edilenlerde görüntüleme karar vermede bir tartışma bulunmamaktadır. Nörolojik belirtiler bulunan hastalarda kanama, herniasyon ve fraktür değerlendirmesinde BT en uygun ilk görüntüleme yöntemidir.

Fontaneli açık olan bebeklerde baş ultrasonografisi hızlıca yatak başında yapılabilse de intrakranial travmanın değerlendirilmesinde genellikle yeterli değildir.

Akut intrakrakiyal travmanın yanı sıra yaralanma parankimal ödemin yol açtığı herniyasyon, iskemi, hidrosefali ve progresif ya da gecikmiş kanama gibi sekonder süreçler nedeniyle meydana gelebilir. Subakut faz süresince, kontüzyonların %30 kadarında toksik metabolitlerin çevredeki dokuya salınmasıyla ve serebral otoregülasyon disfonksiyonuyla birlikte kitle etkisi ağırlaşır. Serebrospinal sıvıda kaçak, leptomeningeal kist ya da menenjit gibi kırıkların geç komplikasyonları görülebilir.

Çocuklarda intrakraniyal damarlarda yaralanma nadiren görülmektedir. Diseksiyon, psödoanevrizma ve diğer arteriyel yaralanmalar sıklıkla kafatası tabanında ya da servikal bölgede olmaktadır ve boyun görüntüleme protokolleri ile belirlenebilir. Herhangi bir şiddette ya da mekanizma ile birlikte belirlenen bir kazaya bağlı yaralanma olmadığı durumlarda da pediyatrik travmada vasüler yaralanma olduğu gösterilmiştir. Bu durumlarda klinik şüphe önemlidir. Arteriyal stroke bulguları varlığında, beyin tabanı kırıklarında vasküler yaralanma olasığına yönelik inceleme düşünülmelidir. Ancak pediyatrik travmalardaki bu durumlarla ilgili kısa vaka serileri mevcuttur ve gerçek insidans ve yaralanmanın doğasıyla ilgili bilgiler sınırlıdır.

Bu tür durumlarda noninvaziv BT anjiyo ya da MR anjiyo ilk seçilecek prosedürlerdir. İnvaziv bir prosedür olması, kısıtlı yapılabilirlik, sedasyon ihtiyacı ve uygulanan radyasyon nedeniyle konvansiyonel anjiyografi problem çözmek için ya da belirsiz durumlarda düşünülmesi uygun olan bir prosedürdür.

Özet

• Her ne kadar bu yaş grubunda görüntüleme kararı verilirken artan iyonize radyasyon riski göz önünde bulundurulmalıysa da, intrakranial yaralanmadan şüphelenilen çocuklarda birincil görüntüleme çalışması kontrastsız BT’dir.
• Genellikle minör kafa travması olan ve belirti ve semptom bulunmayan çocuklarda görüntüleme endikasyonu yoktur. Bununla birlikte küçük çocuklarda nörolojik muayene zor olabilir ve eğer klinik değerlendirme kesin değilse ya da belirsizse bu durumda görüntüleme yapmak uygun olabilir.
• Küçük parankimal lezyonlarda, iskemide ve yırtılma yaralanmalarında MR BT’den daha durarlıdır. MR özellikle klinik bulguları, negatif BT bulgularıyla uyuşmayan, orta ya da ağır yaralanması olan ve kaza dışı travma şüphesi bulunan çocuklarda  daha fazla yardımcı olan bir görüntüleme yöntemidir.
• Standart görüntülemelerde okült olan lezyonlar ileri tekniklerle görüntülenebilir ama şu anda pediyatrik popülasyanda rutin klinik kullanım için  yeterince test edilmemiştir.