Arkadaşlarımız yeni bir web sitesi kurmuşlar… Güzel bir çalışma yapılmış sitede… Güzel bilgiler var…

Dr. Yusuf Ali Altuncı kardeşimiz ilgileniyormuş… Beni aradı… Kendisi iyi bir hekim, iyi bir insan, iyi bir acil tıp uzmanı, iyi bir akademisyen… Aynı zamanda da yakışıklı… 🙂

Tarafsız ve herkese hitap eden bir site kurmak istediklerini ifade etti. Benden de yazı istedi…

Öncelikle ben bu iltifata teşekkür ediyorum. Bu zor ve ağır bir yük…

Ben arada bir hasbelkader aklıma gelenleri ATUDER’in web adresinde arkadaşlarıma paylaşıyorum… Haftada bir yazı söz vermeme rağmen ayda bazen bir bazen da iki yazı ancak çıkarabiliyorum. Bu nedenle bu talebe cevap verebilmem pek mümkün görünmüyor gibi…

İyi madem bir yazı yazalım… Bakalım ardı gelecek mi?

****

Bizler aslında nesil olarak hep bir tarafı tutarak büyüdük… Nasıl mı?

• Sağcı-Solcu…
• Türkcü-Kürtcü…
• Laik-Antilaik…
• Ulusalcı-Muhafazakar…
• Fenerli-Beşiktaşlı…
• Kadın-Erkek…
• Hoca-Asistan…
• Kıdemli-Çömez…
• ATUDER (ci) – TATD (cı)…
• Zengin kız fakir oğlan… 🙂

Biz bunu seviyoruz NETEKİM… Belki de böylece hayatımıza anlam katıyoruz… İnsanın doğasında bu var… Tarafgir olmak…

****

Ben hep söylüyorum biz acilciler sahada kazanıyoruz ama kulisimiz yok…. Masada kaybediyoruz… Çok çalışıp az hak arayan bir yapımız var. Ne yapalım Allah bizi çalışalım diye yaratmış… Hizmet zamanı ileri ücret zamanı geri… Bize bu öğretildi…

Yanlış mı? Bilmem… Değil aslında… Ancak yaptığınızı da satamıyorsanız müşteriniz olmaz…

(Yok canım öğreniyoruz bu işi… O kadar da değil…)

Bizlerin; Doğru zamanda, doğru yerde, doğru kişilere, doğru bilgileri, doğru yöntemle aktarmamız gerekiyor (Gez –Göz-Arpacık misali…)

Yoksa… Evet, konuşuruz ama. Boş konuşuruz… Iskalarız… Yoruluruz… Biteriz…

Sivil toplum örgütlerimiz güçlü olmalı…

Bizler çok çalışmalıyız… Hayır hayır Acilde hasta bakmaktan bahsetmiyorum… O elbette olacak ama başka platformlarda da yer almak söz söylemek gerek…

Bir zamanlar fakir ama gururlu bir genç vardı ya… Sık sık ‘NAYIR NOLAMAZ’ diyordu… Her şeye ve herkese kafa tutuyordu… Yel değirmenleri elinden bizar olmuştu… Sançes Kaçacak yer arıyordu… Ya…

İşte o genç büyüdü ve serpildi… Artık fakir değil… Ama hala gururlu… Zaten fakirliği de meslek onurundan, insan sevgisinden, iş disiplininden ve sevgisinden, saflığından (sadelik anlamında) geliyor-du…

Dik duruyor ama diklenmiyordu ya… Hala öyle…

Kaç bölüm çekildi… Kaç sezon geçti bilemiyorum ama… Her arkadaşımda hala ilk günkü gözlerinde olan ışığı görüyorum… İlginçtir yeni gelen herkeste de var bu ışık… Acil servisin havasından mıdır?

Suyundan mıdır bilmem ama IŞIĞI GÖREN GELİYOR… Hadi hayırlısı…