Doz

Ödem (örneğin, periferik, pulmoner, genel):

Diüretik tedavisi almamış olanlarda (naive):

• IV: Başlangıç: Bir kez 20-40 mg, ardından gerektiği kadar etkili bir doza titre ediniz.

Oral loop diüretik alan hastalarda refrakter ödem veya akut dekompansasyon:

• IV: Bolus/aralıklı dozlama:

Başlangıçta: Toplam günlük oral idame dozunun 1 ila 2.5 katını bir kez uygulayınız (örneğin, günde iki kez oral furosemid 40 mg alan bir hastaya 80-200 mg IV ilk bolus olarak) sonra etkili bir doza gerektiği kadar titre ediniz.

• Sürekli infüzyon:

Not: Bolus tedavisine yanıt veren hastalar için ayırın.

eGFR ≥30 mL/dakika/1.73 m²: IV: Başlangıç: 5 mg/saat; diüretik yanıt yeterli değilse, IV bolus dozunu tekrarlayınız ve sürekli infüzyonu 10 mg/saate yükseltiniz;  bolusa ve gerektiğinde 40 mg/saate kadar infüzyonu titre etmeye devam ediniz..

eGFR <30 mL/dakika/1.73 m²: IV: Başlangıç: 20 mg/saat; diüretik yanıt yeterli değilse, IV bolus dozunu tekrarlayınız ve sürekli infüzyonu 40 mg/saate yükseltiniz.

Not: Daha yüksek sürekli infüzyon hızları tanımlanmıştır ancak potansiyel yan etkiler nedeniyle önerilmemektedir.

Etki için titrasyon

Başlangıç ​​dozu diürez ile sonuçlanmazsa, diürez oluşana kadar bireysel dozu ikiye katlayınız (aynı dozu daha sık uygulamak yerine). Bir IV dozunun titrasyonu, hastanede yatan hastalarda ihtiyaç duyulduğunda ≥2 saatlik aralıklarla gerçekleşebilir. Etkili bir doz belirlendiğinde, tipik olarak günde bir veya iki kez uygulanır, ancak gerekirse daha sık da verilebilir. Maksimum etkili doz popülasyona göre değişir; Nefrotik sendromu veya böbrek yetmezliği olan hastalar için normalden daha yüksek dozlar gerekebilir. Toksisiteden kaçınmak için önerilen maksimum toplam günlük doz 600 mg/gün’dür.

IV’den oral geçiş

Oral biyoyararlanımda önemli değişkenlik vardır; bazı uzmanlar, oral yoldan, IV dozun 1-2 katının verilmesini önermektedir (örneğin, günlük toplam 80 mg IV dozu, 1 ila 2 bölünmüş dozda 80 ila 160 mg/gün oral doza dönüştürülmelidir) ve ardından idrar çıkışının izlenmesini ve oral dozu gerektiği gibi ayarlamayı önermektedir^​1​.

Seyreltme ve Uygulama

Seyreltilmemiş doğrudan IV enjeksiyonları, dakikada 20 ila 40 mg oranında uygulanabilir. Yüksek dozlar (örneğin, 160 mg), maksimum 4 mg/dakika uygulama hızında kısa süreli infüzyon olarak verilmelidir; bu oranın aşılması ototoksisite riskini artırır^​1,2​. Şiddetli böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda (serum kreatinin >5 mg/dl), 2.5 mg/dakika infiizyon hızının aşılmaması önerilmektedir^​2,3​. Genellikle IV solüsyonlarına eklenmez, ancak NS, LR veya D5W’ye büyük dozlar eklenebilir ve infüzyon olarak verilebilir^​2–4​.

Şırıngada başka ilaçlarla karıştırılmamlıdır. Tamponlama kapasitesi olmayan yaklaşık  9 pH değerine sahip bir çözeltidir. Bu nedenle, etkin madde 7’nin altındaki pH değerlerinde çökelebilir. Dolayısıyla, eğer bu çözelti seyreltilecek olursa, seyreltilen çözeltinin pH’sının zayıf alkalen ila nötral aralıkta olmasına dikkat edilmelidir^​3,4​.

Önlemler

• Ek potasyum klorür ve gerekirse bir aldosteron antagonisti (örneğin, spironolakton) hipokalemi ve metabolik alkalozu önlemede yardımcı olur.
•  Şiddetli ilerleyici böbrek hastalığının tedavisi sırasında artan azotemi ve oligüri gelişirse furosemid kesilmelidir.
• Ototoksisite (kulak çınlaması, geri döndürülebilir veya geri döndürülemez işitme bozukluğu ve sağırlık) bildirilmiştir. Daha yüksek dozlar, hızlı enjeksiyon, şiddetli böbrek fonksiyon bozukluğu, hipoproteinemi veya diğer ototoksik ilaçlarla eşzamanlı kullanım ile risk artar.
• Hipoproteinemili hastalarda (örn. Nefrotik sendromla ilişkili), furosemidin etkisi zayıflayabilir ve ototoksisitesi güçlenebilir.
• Hiperürisemi meydana gelebilir. Nadiren akut gut atağını hızlandırır.
• Diüretikler, lityumun renal klirensini azaltarak toksisite riskini artırır.
• Amiodaron veya digoksin (potasyum tükenmesi) ile kardiyak aritmilere neden olabilir.
• Norepinefrine arteriyel yanıtı azaltabilir. Doz ayarlaması gerekebilir^​4​.