Genel Doz

6 saatte bir 500 mg veya 12 saatte bir 1 gramdır. Her bir dozu, 10 mg/dk veya 60 dakikadan fazla bir hızda uygulanır (hangisi daha uzunsa). Normal böbrek fonksiyonu gereklidir.

Diğer kaynaklar, her 8 ila 12 saatte bir 15 ila 20 mg/kg/doz (normal maksimum 2 g/doz) önermektedir. Komplike enfeksiyonları olan ciddi derecede hasta hastalarda 25 ila 30 mg/kg (gerçek vücut ağırlığı) yükleme dozu uygulanabilir^​1,2​.

Uygulama Hızı ve Seyreltme

İntravenöz: Vankomisini 5 mg/mL’yi geçmeyecek bir nihai konsantrasyonla en az 60 dakika süreyle IV aralıklı infüzyonla uygulayınız (uygulanan her 500 mg için önerilen infüzyon süresi ≥30 dakika). Sıvı kısıtlamasına ihtiyaç duyan yetişkin hastalarda, 10 mg/mL’ye kadar bir konsantrasyon kullanılabilir, ancak infüzyonla ilişkili reaksiyon riski artar^​3,4​.

• Geçimli olduğu solüsyonlar; NS, %5 Dekstroz, D5NS, LR, D5LR çözeltileridir^​1,4​.

Yüz, boyun, gövde ve/veya üst ekstremitelerde (kırmızı adam sendromu) bir makülopapüler döküntü görülürse, infüzyon hızını düşürün (1,5-2 saatin üzerine çıkarın) ve seyreltme hacmini artırınız. Çok hızlı infüzyon ile, hipotansiyon, şok ve kardiyak arrest (nadir) de bildirilmiştir. İnfüzyondan önce antihistaminiklerin uygulanması bu reaksiyonu önleyebilir veya en aza indirebilir^​3​.

Uyarılar

• İnfüzyon reaksiyonları: Hızlı IV uygulaması (örneğin, <60 dakikadan fazla) hipotansiyon, kızarma, kızarıklık, ürtiker, kaşıntı, hırıltılı solunum, nefes darlığı ve nadiren kalp durmasına neden olabilir. Reaksiyonlar genellikle infüzyon durdurulduktan hemen sonra kesilir. Anestetiklerin birlikte uygulanmasıyla infüzyon reaksiyonlarının sıklığı artabilir. Anestezi ile birlikte kullanılırsa, anestezi indüksiyonundan önce vankomisin infüzyonunu tamamlayınız.
• Vankomisin alan tüm hastalarda böbrek fonksiyonunu izleyiniz.
• Serum düzeylerinin izlenmesi, nefrotoksisite ve/veya ototoksisite geliştirme riski yüksek olan hastalarda (örn. Altta yatan böbrek fonksiyon bozukluğu veya değişen böbrek fonksiyonu olan hastalar, eşzamanlı aminoglikozidler alan hastalar ) veya uzun süreli tedavi gören hastalarda endike olabilir (örneğin, endokardit tedavisi)^​1,3​.