En Önemli 10 Mesaj

1. Yüksek kaliteli KPR resüsitasyonun temelidir. Yeni veriler, yüksek kaliteli KPR’nin temel bileşenlerini yeniden doğrulamaktadır: yeterli göğüs kompresyon hız ve derinliğini sağlamak, KPR’deki kesintileri en aza indirmek, kompresyonlar arasında tam göğüs genişlemesine (recoil) izin vermek ve aşırı ventilasyondan kaçınmak.
2. Dakikada 20 ila 30 nefeslik solunum hızı, (a) ileri hava yolu ile KPR uygulanan veya (b) kurtarma soluğu alan ve nabzı olan infatlar ve çocuklar için yenidir.
3. Şoklanamaz ritmi olan hastalar için, epinefrin KPR başlangıcından sonra ne kadar erken uygulanırsa, hastanın hayatta kalma olasılığı o kadar yüksektir.
4. Kaflı endotrakeal tüp kullanmak, endotrakeal tüp değişiklik ihtiyacını azaltır.
5. Rutin krikoid basınç uygulaması, balon-maske ventilasyonu sırasındaki regürjitasyon riskini azaltmaz ve entübasyon başarısını engelleyebilir.
6. Hastane dışı kardiyak arrestler için, balon-maske ventilasyonu ile resüsitasyonun sonuçlarıyla endotrakeal entübasyon gibi ileri hava yolu müdahaleleri ile resüsitasyonun sonuçları aynıdır.
7. Resüsitasyon, spontan dolaşımın geri dönüşü (ROSC) ile bitmez. Mükemmel post kardiyak arrest bakım, en iyi hasta sonuçlarını elde etmek için kritik derecede önemlidir. ROSC sonrasında bilincini geri kazanamayan çocuklar için bu bakım, hedeflenen sıcaklık yönetimini ve sürekli elektroensefalografi izlemini içerir. Hipotansiyon, hiperoksi veya hipoksinin ve hiperkapni veya hipokapninin önlenmesi ve/veya tedavisi önemlidir.
8. Hastaneden taburcu olduktan sonra, kardiyak arrestten kurtulanlar fiziksel, bilişsel ve duygusal zorluklar yaşayabilir ve devam eden tedavilere ve müdahalelere ihtiyaç duyabilir.
9. Naloxone, opioid doz aşımına bağlı olarak solunum arrestini tersine çevirebilir, ancak kardiyak arrest geçiren hastalara fayda sağladığına dair bir kanıt yoktur.
10. Sepsiste sıvı resüsitasyonu, hastanın yanıtına dayanır ve sık sık yeniden değerlendirme gerektirir. Dengeli kristalloid, dengesiz kristalloid ve kolloid sıvıların tümü sepsis resüsitasyonu için kabul edilebilir. Sıvıya dirençli septik şok için epinefrin veya norepinefrin infüzyonları kullanılır.

Giriş

Pediyatrik OHCA hastalarının yaklaşık % 11,4’ü hastaneden taburcu olur, ancak sonuçlar yaşa göre değişiklik gösterir; ergenlerde % 17,1, çocuklarda% 13,2 ve bebeklerde% 4,9 hayatta kalma oranları söz konusudur. Aynı yıl, pediatrik IHCA insidansı, 1000 infant ve çocuk başına 12.66 olay idi ve hastaneden taburculuğa kadar genel sağ kalım oranı % 41.1 idi. Nörolojik sonuçları, hem OHCA hem de IHCA çalışmalarında raporlama metrikleri ve takip süresi değişkenliği nedeniyle pediyatrik yaş spektrumunda değerlendirmek esasen zordur. Hayatta kalanların % 47 kadarında taburculuklarında olumlu nörolojik sonuç bildirilmiştir. IHCA’da sağ kalımdaki artışlara rağmen, hem sağ kalımı hem de nörolojik sonuçları iyileştirmek için yapılacak daha çok şey vardır.

Uluslararası Resüsitasyon Komitesi (ILCOR) Hayatta Kalma Formülü ve iyi resüsitasyon sonuçları için 3 temel bileşeni vurgulamaktadır: sağlam resüsitasyon bilimine dayalı kılavuzlar, halkın etkin eğitimi ve resüsitasyon sağlayıcıları ve iyi işleyen Hayatta Kalma Zincirinin uygulanması.

Pediyatrik ileri yaşam desteği kılavuzlarının amaçları doğrultusunda, pediatrik hastalar, yenidoğanlar hariç olmak üzere, bebekler, çocuklar ve 18 yaşına kadar olan adolesanlardır. Pediatrik temel yaşam desteği (BLS) için kılavuzlar aşağıdaki gibidir:

• Bebek(infant) yönergeleri, yaklaşık 1 yaşından küçükler için geçerlidir.
• Çocuk yönergeleri yaklaşık 1 yaşından ergenliğe kadar olan çocuklar için geçerlidir. Ergenlik, kızlarda meme gelişimi ve erkeklerde koltuk altı kıllarının varlığı olarak tanımlanmaktadır.
• Ergenlik belirtileri olanlar için yetişkin temel yaşam desteği yönergelerine uyulmalıdır.

Ana Kavramlar

Pediyatrik kardiyak arestin epidemiyolojisi, patofizyolojisi ve yaygın etiyolojileri yetişkin ve neonatal arrestten farklıdır. Bebeklerde ve çocuklarda kardiyak arrest genellikle primer kardiyak nedenden kaynaklanmaz; daha ziyade, ilerleyen solunum yetmezliği veya şokun nihai sonucudur. Bu hastalarda, kardiyak arrestin öncesinde, kardiyopulmoner yetmezlik, bradikardi ve kalp durması ile sonuçlanan değişken bir bozulma dönemi görülür. Doğuştan kalp hastalığı olan çocuklarda, etiyoloji yetişkinlerden farklı olmasına rağmen, kardiyak arrest genellikle birincil kardiyak nedene bağlıdır.

Pediatrik IHCA’nın sonuçları, erken tanıma, yüksek kaliteli KPR, arrest sonrası bakım ve ekstrakorporeal kardiyopulmoner resüsitasyon (ECPR) nedeniyle son 20 yılda iyileşmiştir. OHCA’da ise hayatta kalma oranları daha az cesaret verici olmaya devam etmektedir. Pediyatrik kardiyak arrestten sağkalım oranları arttıkça, hayatta kalanların nörogelişimsel, fiziksel ve duygusal sonuçlarına daha fazla odaklanan bir değişim olmuştur. Son araştırmalar, olumlu sonuçları olan hastaların dörtte birinin global bilişsel bozukluğa sahip olduğunu ve olumlu sonuçlara sahip olduğu bildirilen daha büyük çocukların %85’inin seçici nöropsikolojik kusurlara sahip olduğunu göstermektedir.

Pediatrik Yaşam Zinciri

Tarihsel olarak, kardiyak arrest bakımı büyük ölçüde kardiyak arrestin yönetimine odaklanmış, yüksek kaliteli KPR, erken defibrilasyon ve etkili ekip çalışmasını vurgulamıştır. Ancak, arrest öncesi ve sonrası bakımın sonuçları iyileştirmek için kritik olan yönleri vardır. Pediatrik kardiyak arrest sağkalım oranları yükseldiği için, kardiyak arrestin önlenmesi daha da önemli hale geliyor. Hastane dışı ortamda bu, güvenlik girişimlerini (örneğin, bisiklet kaskı yasaları), ani bebek ölümü sendromunun önlenmesini, halktan kurtarıcıların KPR eğitimini ve acil bakıma erken erişimi içermektedir.

OHCA ve IHCA arasındaki farkları ayırt etmek için ayrı bir OHCA yaşam zinciri oluşturulmuştur. Hem OHCA hem de IHCA zincirlerinde, iyileşmenin önemini vurgulamak için, kısa ve uzun vadeli tedavi değerlendirmesine, hayatta kalanlar ve aileleri için desteğe odaklanan altıncı bir halka eklenmiştir.

Resüsitasyonun Sırası

Kalp durmasının hızlı bir şekilde tanınması, yüksek kaliteli göğüs kompresyonlarının derhal başlatılması ve etkili ventilasyonun sağlanması, kardiyak arrestin sonuçlarını iyileştirmek için kritik öneme sahiptir. Halktan kurtarıcılar, “yaşam belirtisi” olmayan çocukta KPR başlatmayı geciktirmemelidir. Sağlık çalışanları, KPR’nin başlatılması 10 saniyeden fazla gecikmediği sürece nabzı değerlendirmeyi düşünebilir. Nabzın varlığı veya yokluğu için palpasyon, kardiyak arrestin tek belirleyicisi ve göğüs kompresyonu ihtiyacı için güvenilir değildir. Bebeklerde ve çocuklarda asfiksiyal kardiyak arrest, primer kardiyak olaydan kaynaklanan kardiyak arrestten daha yaygındır; bu nedenle çocukların resüsitasyonu sırasında etkin ventilasyon önemlidir. KPR başlatıldığında sıra, kompresyon-hava yolu-solunumu şeklindedir.

Yüksek kaliteli KPR’nin 5 ana bileşeni, (1) yeterli göğüs kompresyon derinliği, (2) optimal göğüs kompresyon hızı, (3) KPR kesintilerinin en aza indirilmesi, (4) kompresyonlar arasında tam recoile izin verilmesi ve (5) aşırı ventilasyondan kaçınılması. Pediatrik resüsitasyon sırasında yetersiz kompresyon derinlik ve hızı, yetersiz recoil ve yüksek ventilasyon oranları yaygındır.

KPR Sırasında İleri Havayolu Girişimleri

Pediyatrik arrestlerin çoğu solunumun bozulmasıyla tetiklenir. Hava yolu yönetimi ve etkili ventilasyon, pediatrik resüsitasyon için çok önemlidir. Hastaların çoğu balon-maske ventilasyonu ile başarılı bir şekilde ventile edilebilmesine rağmen, bu yöntem göğüs kompresyonlarında kesintiye neden olur ve aspirasyon ve barotravma riski ile ilişkilidir.

Supraglottik hava yolu (SGA) yerleştirme veya endotrakeal entübasyon (ETI) gibi gelişmiş hava yolu müdahaleleri ventilasyonu iyileştirebilir, aspirasyon riskini azaltabilir ve kesintisiz kompresyon uygulanmasını sağlayabilir. Bununla birlikte, hava yolu yerleştirilirken kompresyon kesintiye uğrayabilir veya yanlış yerleşim ile sonuçlanabilir. İleri hava yolu yerleştirme, özel ekipman ve yetenekli sağlık çalışanı gerektirir ve çocukları rutin olarak entübe etmeyen profesyoneller için zor olabilir.

KPR Sırasında İlaç Uygulanması

Epinefrin gibi vazoaktif ajanlar, kardiyak arrest sırasında koroner perfüzyonu optimize ederek ve serebral perfüzyonu sürdürerek spontan dolaşımın yeniden sağlanması için kullanılır, ancak uygulamanın faydası ve optimum zamanlaması belirsizliğini korumaktadır. Antiaritmikler, tekrarlayan ventriküler fibrilasyon (VF) ile defibrilasyonu takiben nabızsız ventriküler taşikardi (pVT) riskini azaltır ve bu da defibrilasyon başarısını artırabilir. Sodyum bikarbonat ve kalsiyumun rutin kullanımı mevcut veriler tarafından desteklenmemektedir. Bununla birlikte, elektrolit dengesizlikleri ve belirli ilaç toksisiteleri gibi uygulanmasının endike olduğu özel durumlar vardır. Çocuklar için ilaç dozajı, acil bir ortamda elde edilmesi genellikle zor olan kiloya bağlıdır. Gerçek bir ağırlık elde edilemediğinde ağırlığı tahmin etmek için çok sayıda yaklaşım vardır.

VF / pVT YÖNETİMİ

VF/pVT riski, çocukluk ve ergenlik döneminde giderek artar, ancak yetişkinlere göre daha az sıklıkta kalır. VF/pVT başlangıç ​​ritimli kardiyak arrest, şok verilemez ritimli kardiyak arrestlere göre olumlu nörolojik fonksiyonla hastaneden taburcu olma oranlarında daha iyi sağkalıma sahiptir. Şok verilen ritimler, kardiyak arestin (primer VF / pVT) ilk ritmi olabilir veya resüsitasyon sırasında (sekonder VF/pVT) gelişebilir. Defibrilasyon, VF/pVT için kesin tedavi yöntemidir.

VF/pVT’nin süresi ne kadar kısa olursa, şokun perfüzyon ritmine neden olma olasılığı o kadar yüksektir. Hem manuel defibrilatörler hem de OED’ler, çocuklarda VF/pVT’yi tedavi etmek için kullanılabilir. Bir sağlık çalışanı tarafından şok verilebilir ritim belirlendiğinde manuel defibrilatörler tercih edilir çünkü enerji dozu hastanın kilosuna göre titre edilebilir. OED’lerin pediatrik şok edilebilir ritimleri tanımada yüksek özgüllüğü vardır. Monofazik yerine bifazik defibrilatörler önerilir çünkü daha az yan etki ile VF/pVT’nin sonlandırılması için daha az enerji gerekir. Birçok OED, 8 yaşından küçük bebekler ve çocuklar için uygun hale getirmek üzere enerji dozunu azaltacak şekilde donatılmıştır.

Resüsitasyon Kalitesinin Değerlendirilmesi

Yüksek kaliteli KPR’nin başlatılması ve sürdürülmesi, iyileştirilmiş ROSC oranları, sağkalım ve olumlu nörolojik sonuçlarla ilişkilidir, ancak ölçülen KPR kalitesi genellikle yetersizdir. KPR kalitesini değerlendirmek ve yönlendirmek için invazif olmayan ve invazif izleme teknikleri kullanılabilir. KPR sırasında invazif arteriyel kan basıncı izleme, kompresyonlar ve ilaçlarla üretilen kan basınçlarına ilişkin bilgi sağlar. End tidal CO2 (ETCO2) hem üretilen kardiyak debiyi hem de ventilasyon etkinliğini yansıtır ve KPR kalitesi hakkında geri bildirim sağlayabilir. ETCO2’deki ani bir artış, ROSC’nin erken işareti olabilir.

KPR geri bildirim cihazları (yani koçluk, işitsel ve audiovideo cihazlar), yüksek kaliteli KPR için eğitim ve kalite güvence sistemi içinde kompresyon oranını, derinliği ve recoili iyileştirebilir. Geri döndürülebilir arrest nedenlerinin belirlenmesi için KPR sırasında özellikle ekokardiyografi olmak üzere hasta başı ultrasonu düşünülmüştür. Resüsitasyon kalitesini belirlemek için değerlendirilmekte olan teknolojiler, KPR sırasında yakın kızılötesi spektroskopi kullanmak gibi serebral oksijenasyonun invazif olmayan ölçümlerini içerir.

Post Kardiyak Arrest İyileşme

Hayatta kalanlar, hem kısa vadeli hem de uzun vadeli fiziksel, nörolojik, bilişsel, duygusal ve sosyal morbidite açısından önemli risk altındadır. Büyük ölçüde “olumlu bir sonuçla” arrestten kurtulan birçok çocuk, daha ince ve sürekli nöropsikolojik bozukluklara sahiptir. Beyin hasarının çocukların gelişimi üzerindeki tam etkisi, arrestten aylar veya yıllar sonrasına kadar tam olarak anlaşılamayabilir. Dahası, çocuklar bakıcılar tarafından büyütüldüklerinden, arrest sonrası morbiditenin etkisi sadece çocuğu değil aileyi de etkiler. İyileşme, kardiyak arrestten kurtulanların kardiyak arrestten sonraki aylar ila yıllar içinde devam eden entegre tıbbi, rehabilitasyon, bakıcı ve toplum desteğine ihtiyaç duyabileceğini kabul etmek için Hayatta Kalma Zincirinin altıncı halkası olarak tanıtıldı.

Resüsitasyon Sırasında Aile Varlığı

Son 20 yılda, resüsitasyon sırasında aile varlığını sürdürme uygulaması artmıştır. Ankete katılan ebeveynlerin çoğu, çocuklarının resüsitasyonu sırasında orada olmayı isteyeceklerini belirtmektedir. Daha eski veriler, çocukları öldüğünde orada bulunan ebeveynler arasında daha düşük anksiyete ve depresyon insidansı ve daha yapıcı yas davranışları olduğunu göstermektedir.

Şoktaki Hastanın Resüsitasyonu

Şok, oksijen dağılımının, doku metabolik taleplerini karşılamamasıdır ve yaşamı tehdit edebilir. Pediatrik şokun en yaygın olanı, kanamaya bağlı şok dahil olmak üzere hipovolemiktir. Distribütif, kardiyojenik ve obstrüktif şok daha az sıklıkla meydana gelir.

Çoğunlukla, aynı anda birden çok tipte şok meydana gelebilir; bu nedenle, sağlıkçılar dikkatli olmalıdır. Erken aşamalarındaki kardiyojenik şokun teşhis edilmesi zor olabilir, bu nedenle yüksek şüphe indeksi gereklidir. Şok, kompanse edilmiş bir durumdan dekompanse (hipotansif) bir duruma, bir şiddet sürekliliği üzerinde ilerler. Telafi edici mekanizmalar, kalp debisini ve end organ perfüzyonunu sürdürmek için taşikardi ve artmış sistemik vasküler direnci (vazokonstriksiyon) içerir. Telafi edici mekanizmalar başarısız olduklarında, hipotansiyon ve yetersiz end organ perfüzyonu belirtileri, azalmış idrar çıkışı, laktik asidoz ve zayıf santral nabızlar gelişir.

Septik şoku tedavi etmek için intravenöz sıvıların erken uygulanması, sınırlı kanıta dayalı olarak geniş çapta kabul edilmiştir. Erken antibiyotik ve sıvı uygulamasının rolünü vurgulayan kılavuzların uygulanmasıyla eş zamanlı olarak pediyatrik sepsisten ölüm oranı son yıllarda azalmıştır. Septik şok yönetimindeki tartışmalar arasında sıvı uygulama hacmi ve hastanın yanıtının nasıl değerlendirileceği, vazopresör ajanlarının zamanlaması ve seçimi, kortikosteroid kullanımı ve sepsisle ilişkili arrest geçiren hastalar için tedavi algoritmalarındaki değişiklikler yer alır.

Önceki AHA kılavuzları, sıtma, orak hücre anemisi ve dengue şok sendromu olan hastalarla ilgili geniş çaplı çalışmaları dikkate almıştır; bununla birlikte, bu hastalar, bu çalışmalardan elde edilen sonuçların genelleştirilmesini sorunlu hale getiren özel dikkat gerektirir. Hemorajik şoku olan çocuklar için resüsitasyon rehberliği, resüsitasyonun erken dönemlerinde kan ürünlerini kullanan resüsitasyon protokolleri tarafından kristalloid ve sonra kan paradigmalarına meydan okunduğu için gelişmektedir. Bununla birlikte, belirli bir yaralanma türü için ideal resüsitasyon stratejisi genellikle bilinmemektedir.

Solunum Yetmezliği Tedavisi

Solunum yetmezliği, hastanın solunumu yetersiz hale geldiğinde ve etkisiz oksijenasyon ve ventilasyonla sonuçlandığında ortaya çıkar. Bu, solunumun düzensiz kontrolü, üst solunum yolu tıkanıklığı, alt hava yolu tıkanıklığı, solunum kası yetmezliği veya parankimal akciğer hastalığı nedeniyle ortaya çıkabilir. Solunum olmadığında veya yetersiz olduğunda yardımlı ventilasyon sağlamak, yabancı cisim hava yolu tıkanıklığını gidermek (FBAO) ve opioid doz aşımında nalokson uygulamak hayat kurtarıcı olabilir.

Boğulma (örneğin, FBAO) ve zehirlenme bebeklerde ve çocuklarda başlıca ölüm nedenleridir. Balonlar, yiyecekler (örn. Sosisli sandviç, kuruyemiş, üzüm) ve küçük ev eşyaları çocuklarda FBAO’nun en yaygın nedenleridir, tersine bebekler arasında sıvılar yaygındır.  Hafif FBAO (hasta öksürüyor ve ses çıkarıyor) ve şiddetli FBAO (hasta ses çıkaramaz) arasında ayrım yapmak önemlidir. Hafif FBAO’lu hastalar öksürerek tıkanıklığı gidermeye çalışabilir, ancak ciddi tıkanmalarda müdahale gereklidir.

Entübasyon

Pediatrik entübasyon için uygun ekipman ve ilaçların seçilmesi önemlidir. kafsız ETT’ler önceleri küçük çocuklar için tercih edildi çünkü normal pediatrik hava yolu vokal kordların altında dardır ve distal tüpün etrafında anatomik çerçeve oluşturur. Akut ortamda ve akciğer uyumunun zayıf olduğu durumlarda, kafsız ETT’lerin kaflı ETT’lerle değiştirilmesi gerekebilir. Kaflı tüpler kapnografi doğruluğunu iyileştirir. ETT değişikliklerine (yüksek riskli yeniden entübasyonlar veya gecikmiş kompresyonlarla sonuçlanan) olan ihtiyacı azaltır ayrıca basınç ve tidal hacim iletimini iyileştirir. Bununla birlikte, manşondaki yüksek basınç hava yolu mukozal hasarına neden olabilir. Birkaç çalışma kaflı tüp kullanımının tüp değişikliklerini azaltarak hava yolu travmasını gerçekten azaltabileceğini tespit etmesine rağmen, doğru tüp boyutu ve kaf şişirme basıncının seçilmesine dikkat edilmelidir. ETT kaf basınçları, rakıma ve artan hava yolu ödemine bağlı olarak taşıma sırasında değişiklik gösterebilir.

Entübasyon yüksek riskli bir işlemdir. Hastanın hemodinamiğine, solunum mekaniğine ve hava yolu durumuna bağlı olarak, hasta entübasyon sırasında arrest açısından yüksek risk altında olabilir. Bu nedenle entübasyondan önce yeterli resüsitasyonun sağlanması önemlidir.

Balon-maske ventilasyonu ve entübasyon sırasındaki krikoid basınç, geçmişte gastrik içeriğin hava yoluna geri dönme riskini en aza indirmek için kullanılmıştır, ancak trakeal kompresyonun etkili balon-maske ventilasyonu ve entübasyon başarısını engelleyebileceğine dair endişeler vardır. Perfüzyon ritmi olan hastalarda

ETT yerleştirmesinin doğrulanması solunum seslerinin oskültasyonu, tüpteki buğulanma veya göğsün yükselmesi ile güvenilir şekilde elde edilemez. İlk ETT yerleşimini değerlendirmek için kolorimetrik detektör veya kapnografi (ETCO2) kullanılabilir. Düşük kardiyak output veya kardiyak arrest nedeniyle azalmış pulmoner kan akışı olan hastalarda, ETCO2 o kadar güvenilir olmayabilir.

Bradikardi Yönetimi

Hemodinamik bozulma ile ilişkili bradikardi, elle hissedilir nabızla bile olsa, arrestin habercisi olabilir. Bu nedenle, kalp hızı dakikada 60 atımtan daha az olan bradikardi, kardiyopulmoner bozulma için acil değerlendirmeyi gerektirir. Kardiyopulmoner bozulma mevcutsa, pediatrik hastada ilk yönetim, hava yolu, ventilasyon ve oksijenasyonu destekleyerek etiyolojinin ve tedavinin eş zamanlı değerlendirilmesini gerektirir. Etkili oksijenasyon ve ventilasyona rağmen kardiyopulmoner yetersizliği olan bradikardi varsa, KPR derhal başlatılmalıdır. Nabızsız duruma ilerlemeden önce bradikardi için KPR alan çocuklar için sonuçlar daha iyidir. Bradikardiye katkıda bulunan düzeltilebilir faktörler (ör. Hipoksi, hipotansiyon, hipoglisemi, hipotermi, asidoz veya toksik alımlar) hemen belirlenmeli ve tedavi edilmelidir.

Taşiaritmiler

Düzenli, dar kompleks taşiaritmiler (QRS süresi 0,09 saniye veya daha kısa) en yaygın olarak re-entry döngüden kaynaklanır, ancak diğer mekanizmalar (örn., Ektopik atriyal taşikardi, atriyal fibrilasyon) bazen ortaya çıkar. Düzenli, geniş kompleks taşiaritmiler (0,09 saniyeden fazla), aberan iletimli supraventriküler taşikardi (SVT) veya ventriküler taşikardi dahil olmak üzere birden fazla mekanizmaya sahip olabilir.

Pediyatrik hastadaki SVT’nin hemodinamik etkisi, hastaların azınlığında meydana gelen kardiyovasküler bozulma (yani değişen mental durum, şok belirtileri, hipotansiyon) ile değişken olabilir. Hemodinamik olarak stabil hastalarda, re-entry SVT sıklıkla vagal manevralarla sonlandırılabilir. Adenozin, vagal manevralara yanıt vermeyen palpe edilebilir nabzı olan bebeklerde ve çocuklarda SVT’yi tedavi etmek için tercih edilen ilaç olmaya devam etmektedir. Hemodinamik olarak stabil geniş kompleks taşikardisi olan hastalar ve ilk başarılı tedaviden sonra SVT’nin tekrarladığı hastalar için, etiyolojiyi teşhis etmek ve tedaviyi özelleştirmek için uzman konsültasyonu önemlidir. SVT veya geniş kompleks taşikardisi olan hemodinamik açıdan stabil olmayan hastalarda senkronize kardiyoversiyon düşünülmelidir.

Miyokardit Ve Kardiyomiyopati Tedavisi

Fulminan miyokardit, end organ bozukluğu ile sonuçlanan kalp debisinin azalmasına neden olabilir; tam kalp bloğu dahil olmak üzere iletim sistemi hastalığı; ve kalıcı supraventriküler veya ventriküler aritmiler, sonuçta arreste neden olabilir. Hastalar karın ağrısı, ishal, kusma veya yorgunluk gibi spesifik olmayan semptomlarla gelebildiklerinden miyokardit, daha yaygın diğer hastalık klinikleri ile karıştırılabilir. Sonuçlar, YBÜ izleme ve tedavisi dahil olmak üzere erken teşhis ve hızlı müdahale ile optimize edilebilir.

Fulminan miyokarditli hastada ani gelişen kalp bloğu ve multifokal ventriküler ektopi, arrest öncesi durum olarak kabul edilmelidir. Eksternal veya intrakardiyak pacing veya antiaritmik ilaçlarla tedavi başarılı olmayabilir ve ekstrakorporeal yaşam desteği (ECLS) veya geçici veya implante ventriküler destek cihazları gibi mekanik dolaşım desteği (MCS) sağlayabilen merkeze erken transfer önerilir. Çocuklarda kardiyomiyopatinin enfeksiyöz olmayan nedenleri arasında dilate kardiyomiyopati, hipertrofik kardiyomiyopati, restriktif kardiyomiyopati ve aritmojenik sağ ventriküler displazi ve mitokondriyal ve sol ventriküler noncompaction kardiyomiyopatileri içeren çeşitli (nadir) kardiyomiyopati formları bulunur.

Mekanik ventilasyona ve vazoaktif uygulamaya refrakter akut dekompanse kalp yetmezliği olan kardiyomiyopati hastaları, kardiyak arest öncesinde veya sırasında ECMO şeklinde önleyici mekanik dolaşım desteği, kısa süreli perkütan ventriküler destek cihazı veya uzun vadeli implante edilebilir ventriküler destek cihazı şeklinde destek alabilirler. Klinik durumu kötüleşen veya aralıksız ventriküler aritmileri olan hastalar için ECLS, kardiyak arestten önce başlatıldığında hayat kurtarıcı olabilir. ECLS ayrıca, inotropik desteği ayırma, miyokardiyal iyileşmeye yardımcı olma ve gerekirse kalp nakli için bir köprü görevi görme fırsatı sunar. ECLS ve MCS kullanımı, miyokardiyal fonksiyonun kısmen veya tamamen iyileşme olasılığı yüksek olan akut miyokarditin sonuçlarını iyileştirmiştir.

Travmatik Kardiyak Arrest Yönetimi

Kasıtsız yaralanmalar, çocuklar ve ergenler arasında en yaygın ölüm nedenidir. Birçok kuruluş travma bakım kılavuzları oluşturmuş olsa da, travmatik kalp durmasının yönetimi genellikle tutarsızdır. Çocuklarda majör künt veya penetran yaralanmaya bağlı kalp durması çok yüksek bir ölüm oranına sahiptir. Tansiyon pnömotoraks, hemotoraks, pulmoner kontüzyon veya perikardiyal tamponad hemodinami, oksijenasyon ve ventilasyonu bozabileceğinden tüm torakoabdominal travmalarda göğüs yaralanmasından şüphelenilmelidir.

Yetersiz Pediatrik Veri Nedeniyle Kritik Bilgi Eksiklikleri

• CPR sırasında optimal ilaç verme yöntemi nedir: IO veya IV?
• İlaç uygulaması için vücut ağırlığını belirlemenin en uygun yöntemi nedir?
• Nabızsız arrest sırasında ilk epinefrin dozu hangi zaman diliminde uygulanmalıdır?
• Sonraki epinefrin dozları hangi sıklıkta uygulanmalıdır?
• KPR sırasında ECMO kanülasyonu bekleyen bebeklere ve çocuklara epinefrin hangi sıklıkta uygulanmalıdır?
• Alternatif kompresyon teknikleri (öksürük KPR, yumruk pacing, abdominal kompresyon KPR) KPR’ye daha etkili alternatifler midir?
• KPR sırasında ritim hangi sıklıkta kontrol edilmelidir?
• OHCA sırasında en uygun hava yolu yönetimi yöntemi nedir – balon maskeli ventilasyon, supraglottik hava yolu veya endotrakeal tüp?
• KPR sırasında uygulanacak en uygun Fio2 nedir?
• İleri hava yolu olan veya olmayan hastalarda solunum sırasında optimal ventilasyon oranı nedir? Yaşa bağlı mı?
• KPR sırasında optimum göğüs kompresyon oranı nedir? Yaşa bağlı mı?
• KPR sırasında optimal kan basıncı hedefleri nelerdir? Yaşa bağlılar mı?
• Ekokardiyografi, KPR kalitesini veya kardiyak arrestin sonuçlarını iyileştirebilir mi?
• OHCA’da ileri hava yolu yerleştirmesinin yararlı veya zararlı olduğu belirli durumlar var mı?
• IHCA’da gelişmiş hava yolu yerleştirmenin uygun zamanlaması nedir?
• Kalp dışı nedenlere bağlı OHCA ve IHCA hastalarında ECPR’nin rolü nedir?
• VF/pVT için en uygun defibrilasyon zamanlaması ve dozajı nedir?
• Pediatrik IHCA ve OHCA resüsitasyonunu sonlandırma kararına yardımcı olmak için hangi klinik araçlar kullanılabilir?
• Kardiyak arrest sonrası dönemde optimal kan basıncı hedefi nedir?
• Nöbet profilaksisi arrest sonrası uygulanmalı mı?
• Arrest sonrası konvülsif ve konvülsif olmayan nöbet tedavisi sonuçları iyileştiriyor mu?
• Arrest sonrası prognoz için güvenilir yöntemler nelerdir?
• Arrest sonrası sonuçları iyileştirmek için hangi rehabilitasyon terapileri ve takibi sağlanmalıdır?
• Adenosine refrakter SVT için en etkili ve güvenli ilaçlar nelerdir?
• Yenidoğan resüsitasyon protokollerinden pediatrik resüsitasyon protokollerine ve pediatrik resüsitasyon protokollerinden yetişkin resüsitasyon protokollerine geçiş için uygun yaş ve ortam nedir?^​1​

Kaynak